همانطور که می دانید سنگ مرمریت جیرفت یکی از محبوب ترین و پرطرفدار ترین سنگ ها می باشد.
به اصطلاحسنگ مرمرهای عقیق شامل مناطق متحدالمرکز کلسیت یا آراگونیت است که از محلول های آب سرد در غارها و شکاف ها و اطراف خروجی چشمه ها رسوب کرده است.
آنها به معنای دقیق، نه سنگ مرمر هستند و نه اونیکس، زیرا اونیکس واقعی یک کلسدونی نواری است که عمدتا از دی اکسید سیلیکون تشکیل شده است.
سنگ مرمر اونیکس «آلباستر» پیشینیان بود، اماالاباستر در حال حاضر به عنوان سنگ گچ، یک سنگ سولفات کلسیم تعریف می شود.
این تیله ها به دلیل وجود اکسید آهن معمولا قهوه ای یا زرد هستند. نمونه‌های معروف عبارتند از:
giallo antico از عتیقه‌های ایتالیایی، سنگ مرمر سینا خال‌دار قرمز از توسکانی ، ذخایر بزرگ مکزیکی در Tecali در نزدیکی مکزیکوسیتی و در El Marmol، کالیفرنیا، و سنگ مرمر اونیکس الجزایری.
در ساختمان های کارتاژ و رم استفاده شد و در نزدیکی عود عبدالله در سال 1849 دوباره کشف شد.
سنگ‌های آهکی دگرگون‌نشده که تضادهای رنگی جالب یا بقایای فسیلی را نشان می‌دهند، به‌طور گسترده برای اهداف معماری استفاده می‌شوند.
برای مثال، سنگ‌های پالئوزوئیک (از ۲۵۱ میلیون تا ۵۴۲ میلیون سال سن) بریتانیای کبیر، شامل «مرمرهای مادرپور» غنی از مرجان‌های فسیلی و «مرمر محیطی» حاوی صفحات ساقه و بازوی کرینوئید با برش‌های دایره‌ای مشخص هستند.
سنگ آهک های صدفی ازتخت Purbeck، انگلستان، وسنگ مرمر ساسکس، هر دو مربوط به دوران مزوزوئیک، از انبوهی از پوسته های حلزون های آب شیرین که در سنگ آهک آبی، خاکستری یا سبز قرار گرفته اند، تشکیل شده است.
آنها مواد مورد علاقه معماران قرون وسطی بودند و ممکن است در کلیسای وست مینستر و تعدادی از کلیسای جامع انگلیسی دیده شوند.
سنگ آهک های سیاه حاوی مواد قیری که معمولاً در هنگام ضربه زدن بوی متعفن از خود متصاعد می شوند، به طور گسترده استفاده می شوند.
پتی گرانیت معروف بلژیک یک سنگ مرمر سیاه حاوی صفحات ساقه کرینوئید است که از خارپوستان فسیلی (جانوران دریایی بی مهرگان) به دست آمده است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.